Van de grond tot aan de dertiende verdieping doet de lift in de Coovi-toren er exact 36 seconden over. Ik hoor mijn collega’s er geregeld over klagen: liften doen wel vaker niet wat je van hen verlangt, zeker niet tijdens spitsuren. V. en ik zagen er een kans in om met onze leerlingen te oefenen op de elevator pitch. En die 36 seconden leerden me veel.

Een pitch is een ultra-korte presentatie van jezelf. Het idee is even simpel, als boeiend. Wat als de baas van je droombedrijf, een potentiële nieuwe klant of een meer alledaagse held bij jou in de lift stapt, dan heb je x aantal verdiepen om jezelf voor te stellen op zo’n manier dat je liftgenoot geprikkeld is om meer te weten.

Pitchen is echt niet eenvoudig. Je moet er de kunst van het schrappen voor onder de knie krijgen. Ik nam onlangs deel aan een evenement waar verschillende ondernemers elk een minuut kregen om hun idee te pitchen. De eerste pitch duurde 20 minuten en rond 23u waren we nog niet halfweg. Woensdag breng ik mijn verhaal nogmaals op de Mystery on Stage. Ik bereid me daar vandaag op voor door mijn blad vol te schrijven en daarna alle overbodigheden weer te schrappen.

Kijk. Volwassenen horen zichzelf graag praten. Volwassenen die een platform krijgen om over zichzelf te babbelen, perk je best in.

De elevator pitch is ook een krachtige spreekoefening om met je leerlingen uit te voeren. Schrappen kan je niet vroeg genoeg leren en een boodschap beklijvend overbrengen is geen nutteloze vaardigheid in deze maatschappij. Tijdens de taaldag van onze school kropen we dan ook met een achttal pubers in die lift, om iedereen gedurende 36 seconden een platform te geven. Groot was onze verbazing dat het rond verdieping acht al stil werd.

Het is toch bijzonder frappant dat de gasten die tijdens de les geen minuut kunnen zwijgen, geen 36 seconden kunnen volpraten wanneer ze over zichzelf moeten spreken. Het brak mijn hart hoeveel jongeren het tijdens de voorbereiding al lastig hadden met de vraag: ‘Waar ben je goed in?’.

Niks, mevrouw.

Wanneer ergens in hun opvoeding leerden ze dat? Dat de niks konden. Dat ze het platform van 36 seconden niet waard waren. Dat ze de hele dag door konden tetteren, behalve wanneer iemand echt luisterde?

Ik overdrijf wellicht. Het was een workshop met een groep jongeren en leerkrachten die elkaar niet goed kenden en voor zo’n groep spreken is altijd best spannend. Maar de les die ik eruit leer blijft plakken: met jongeren stilstaan bij waar ze goed in zijn en hen pushen dit luidop te zeggen is veel waard. Hopelijk worden ook zij allemaal volwassenen die maar niet kunnen zwijgen over zichzelf.