Een tijdje geleden smeet Stijn Meuris een GSM van een jongere door een theaterzaal en een knuppel in het hoenderhoek: men vroeg zich weer eens af hoe het gesteld is met de jeugd van tegenwoordig.

Ik werkte mee aan een artikel in De Morgen, dat je hier kan lezen. Ik deed dat onder de voorwaarde dat het een genuanceerd verhaal vertelde. Omdat ik het gevoel heb dat mijn verhaal maar deels weergegeven werd, zet ik even enkele puntjes op de i.

De journalist stelde me de vraag of ik tips had voor klasmanagement. Dit was mijn antwoord:

1. Zorg voor schoolbrede, duidelijke afspraken waar elke leerkracht zich aan houdt. Zo worden bij ons GSM’s bij aanvang van elke les in een doos gelegd en vooraan in de klas bewaard. Dat is zo bij elke leerkracht, bij elk vak, in alle jaren. Ja, dat is streng. Maar ondertussen is het vanzelfsprekend geworden. Ik ben ervan overtuigd dat die duidelijkheid een opluchting is voor leerkrachten, maar ook voor leerlingen: dezelfde regel door en voor iedereen.
2. Zorg voor een duidelijke structuur in je klas. Leerlingen hebben grenzen nodig, muren waar ze eens goed tegen kunnen lopen. De school is voor veel jongeren de enige plaats waar bepaalde omgangs- en beleefdheidsvormen aangeleerd worden. Bovendien zorgt structuur voor rust. Dus ja, ik ben voor “ja mevrouw, nee meneer”, in een rij voor het klaslokaal wachten en pas gaan zitten wanneer de leerkracht dat zegt. En ja, ik ben voor stilte in de klas.
3. Wees er anderzijds ook bewust van dat je geen gedisciplineerde, kritische en zelfstandige jongeren vormt door structuur alleen. Leerlingen moeten bepaalde sleutelcompetenties verwerven door vrijheid te krijgen, initiatief te nemen, actief en int

   eractief te werken.

Laat die ketten fouten maken. En daaruit leren.

Naar mijn mening is dat de grootste uitdaging als leerkracht: het constante balanceren tussen orde en vrijheid. Tussen vasthouden en loslaten. Tussen structuur en chaos.

Dat lucht op.